Gebouwd als herinnering aan de gesneuvelde Indiërs in WWI. Sorry voor de scheve foto…

Het bezoek aan de Sikhtempel is altijd een hele ervaring. Het begint met een rondleiding in de tempel en een bezoek aan de immense keuken, waar dagelijks 14.000 gratis maaltijden gemaakt worden. De leerlingen mochten chapati’s helpen uitrollen, samen met de honderden vrijwilligers die de tempel helpen runnen. Het bezoek eindigt tradioneel met het proeven van de dagelijkse maaltijd, vandaag was het dal (linzensaus) en aardappelcurryet en chiapati. Heel bijzonder. Ohja… Blootvoets en met het hoofd bedekt.

We hebben een indrukwekkend moment achter de rug. De Salaam Trust biedt geleide wandelingen aan in het stadsdeel bij de New Delhi station… Ahwel, ’t werd een piitig verhaal.

De Trust vangt weggelopen straatkinderen op en geeft ze begeleiding, onderdak en onderwijs tot ze minstens 18 zijn. Elke dag melden zich 10 nieuwe kinderen aan, nu in totaal al 17.000. Kinderen lopen om allerlei redenen weg van thuis, maar de omstandigheden waarin ze terechtkomen zijn erbarmelijke. Vaak stappen ze op een trein naar een grootstad waar ze niemand kennen en leren ze overleven door de andere straatkinderen… Plastiek flesjes verzamelen, schoenen poetsen… Of in het slechtste geval komen ze in de prostitutie rond het station terecht.

Onze jonge gids van nu 20 liep thuis op 8-jarige leeftijd weg uit zijn huis in Kolkata omdat zijn pa zijn hand als straf op een brandende lamp legde. Hij verdween op een trein naar Delhi en hij kwam in de mallemolen van het straatleven terecht. Hij stelt het goed nu en hoopt zelfs op een beurs voor een jaar in Amerika.

Dit was een enorm sterk verhaal, maar het gebeurt op veel plaatsen in de wereld. De leerlingen werden er stil van.

Op het terras was er ook nog tijd voor een paar zeer enthousiaste spelletjes met de kinderen uit opvang.

Chinese maaltijd vanavond. Delhicieus (dixit Aurélie)

Bedankt, Louis, daar zat ik echt op te wachten 😀

’t was weer een korte nacht. Na ons klein kerstfeestje mochten de leerlingen hun valies weer organiseren, want de wekker stond om 6:20u. Om 7u stond iedereen buiten aan hotel, klaar voor een wandeling van 500m tot aan het Nizamuddinstation. Een station is een zeer levendige plek in India – de Indian Railways zijn één van de grootste werkgevers in het land.

De Vlamingen vallen hier alleszins op. We worden aangesproken door Indiërs en Amerikanen, allemaal onderweg naar Agra of naar ergens… Veel mensen on the move.

Bedankt voor de kaartjes…